Τα «Μαύρα Γυαλιά» είναι ένα καινοτόμο project που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας από έναν μαθητή της Α’ Γυμνασίου του 3ο Γυμνασίου Καρδίτσας. Βασικός στόχος του είναι να βοηθήσει τους συνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης να κινούνται πιο άνετα στην πόλη. Πρόκειται για μία συσκευή που αναγνωρίζει τα εμπόδια τα οποία συναντάει ο χρήστης ενώ κινείται, και σε πραγματικό χρόνο τον ειδοποιεί γι’ αυτά με έναν παλλόμενο βόμβο. Ο ήχος μάλιστα αλλάζει συχνότητα ανάλογα με τη την απόσταση του αντικειμένου από τον χρήστη.
Ο υπεύθυνος του προγράμματος, μηχανολόγος-μηχανικός Ιωάννης Παπαϊωάννου μίλησε στο blog μας για την εμπειρία που αποκόμισε τόσο ο ίδιος όσο και ο μαθητής από την κατασκευή. «Η συσκευή έχει σκοπό να διευκολύνει την καθημερινότητα των ατόμων με περιορισμένη όραση και ειδικά την κυκλοφορία τους μέσα στην πόλη» μας είπε. Όπως μάλιστα επισημαίνει, τα άτομα που φορούν τα γυαλιά μπορούν να αναγνωρίζουν τα εμπόδια στο δρόμο τους σε γνωστές αλλά και σε άγνωστες διαδρομές.
«Η χρήση των γυαλιών είναι εύκολη και κατανοητή από άτομα κάθε ηλικίας, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να τα ενεργοποιήσεις με το πάτημα ενός κουμπιού και να τα φορέσεις όπως ένα συμβατικό ζευγάρι γυαλιών» δηλώνει ο κ. Παπαϊωάννου. Όπως μας λέει, τα συμπεράσματα που βγήκαν μετά τις πρώτες δοκιμές που έγιναν με τα γυαλιά στην πόλη, ήταν πολύ ενθαρρυντικά για τη λειτουργικότητά τους.
Πώς υλοποιήθηκε η κατασκευή κατά τη διάρκεια του lockdown
Η ιδέα για τα «Μαύρα Γυαλιά» γεννήθηκε και προχώρησε κατά τη διάρκεια του lockdown, παρά τα περιοριστικά μέτρα και τις γνωστές δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλοι οι μαθητές. Στην προσπάθειά του να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον των μαθητών για το STEM, ο καθηγητής Ιωάννης Παπαϊωάννου διοργάνωσε έναν μίνι διαγωνισμό και ο Γιώργος Καλογεράς ήταν ένας από τους μαθητές που προσπάθησαν –ανεπιτυχώς– να επιλύσουν ένα δύσκολο πρόβλημα.
Για την προσπάθειά του αυτή επιβραβεύτηκε από τον δάσκαλό του με ένα πακέτο Arduino, το οποίο και αξιοποίησε για την κατασκευή. Πρόκειται για μια συσκευή υπερήχων που προσαρμόστηκε σε ένα ζευγάρι γυαλιών ηλίου και κατασκευάστηκε με τη χρήση ενός Arduino, ενός βομβητή και ενός αισθητήρα Ultra Sonic. Ο Γιώργος άντλησε έμπνευση και από ένα παλιότερο project που συμμετείχε στο Generation Next. https://www.youtube.com/watch?v=bUPYy6k8eko
Η εμπειρία του καθηγητή και οι συμβουλές στους μαθητές
«Η εικονική τάξη και το STEM από απόσταση ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα και τους μαθητές μου» μας λέει ο κ. Παπαϊωάννου, επισημαίνοντας αρκετά προβλήματα όπως οι ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής και των απαραίτητων υλικών για τους μαθητές. «Βέβαια, το παράδειγμα του Γιώργου μας δείχνει πως όπου υπάρχει θέληση τα προβλήματα εξαφανίζονται.»
Συστήνει μάλιστα και στους υπόλοιπους μαθητές να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Γιώργου. «Χρειάζεται μελέτη και διαρκής πειραματισμός. Πλέον υπάρχουν πολλά μέσα επικοινωνίας, οπότε εφόσον διαθέτουν τα απαραίτητα υλικά είναι αρκετά εύκολο να δουλεύει ο καθένας μόνος του και να συγκρίνουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους, είτε να επιμερίζουν τη δουλειά ή ακόμα και να δουλεύουν ταυτόχρονα, επικοινωνώντας μέσω διαδικτύου. Ακόμα κι αν έχουν απορίες, υπάρχουν πλατφόρμες και άνθρωποι διατεθειμένοι να βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή». Όπως μας λέει ο καθηγητής Ιωάννης Παπαϊωάννου, αυτό που χρειάζεται είναι φαντασία και δημιουργική διάθεση.